Volgens vaste jurisprudentie van de Centrale Raad van Beroep (CRvB) ziet het begrip ‘gezamenlijk huishouden’ op de feitelijke situatie van het samenwonen. Er is geen sprake van een gezamenlijk huishouden, indien ongehuwden hun hoofdverblijf hebben in dezelfde woning en een zuiver zakelijke relatie hebben, als huurder of onderhuurder. Zo zou je enerzijds kunnen stellen dat sommige studentenhuizen inderdaad geen ‘gezamenlijk huishouden’ vormen wanneer zij slechts een zakelijke relatie met elkaar hebben. Denk aan het betalen van de huursom of de gezamenlijke kosten voor het huishouden. Anderzijds stelt de jurisprudentie dat er bij huurders of onderhuurders geen sprake is van een zuiver zakelijke relatie, indien er een mate van financiële verstrengeling aanwezig is die verder reikt dan de betaling van de huur of het kostgeld, en de wederzijdse verzorging niet beperkt blijft tot het onderhoud van de gehuurde kamer of de levering van de overeengekomen diensten. In dit geval blijft er ruimte over om de relatie tussen huurders (lees: huisgenoten) onderling toch aan te merken als zijnde een ‘gemeenschappelijk huishouden’. Het is niet ondenkbaar dat er studentenhuizen zijn waarbij huisgenoten zorg voor elkaar dragen en meer zijn dan alleen een zakelijke relatie. Het is meer dan logisch dat ook zo’n relatie aangemerkt moet worden als ‘gemeenschappelijk huishouden’.[3]